τι είναι το κάρμα;

ἀντιπεπονθός – Ανταποδοτική Δικαιοσύνη.
Η λέξη αντιπεπονθός προέρχεται από τις λέξεις αντί και πάσχω.
Ο Νόμος της σχέσεως του Αιτίου και του Αποτελέσματος.

Ο Νόμος της Πνευματικής Δικαιοσύνης που έρχεται από τον Πνευματικό Κόσμο με τα μαθήματα και τις δοκιμασίες των ανθρώπων που είναι αποτελέσματα των πράξεων τους.

Η ειμαρμένη είναι το πεπρωμένο, (πέπρωται) προγεγραμμένο, αυτό που προκαθορίζει υπό ποιους όρους πρόκειται να συμβεί ένα γεγονός.
Η λέξη προέρχεται από το ρήμα μείρομαι= παίρνω το μερίδιο που μου ανήκει. Ο Παρακείμενος του ρήματος είναι είμαρμαι, και η θηλυκή μετοχή του ειμαρμένη.

Ειμαρμένος χρόνος είναι ο αυστηρά καθορισμένος χρόνος μέσα από την υπέρτατη αρχή, την Νομοτέλεια του σύμπαντος.

Ο Νόμος της Ειμαρμένης λειτουργεί σύμφωνα με τον Νόμο της Συνειδησιακής Ελευθερίας.

Μέσα στο πλαίσιο των συμπαντικών πνευματικών νόμων βασική θέση έχει ο νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος. Είναι ένα ενεργειακό σύστημα που υπάρχει στη γη χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι αυτόνομο και λειτουργεί από μόνο του είτε κάποιος θελήσει να το αναγνωρίσει και να το παρατηρήσει, είτε όχι. Παραμένει στο πεδίο του και τον επηρεάζει στη ζωή του.

Εδώ δημιουργείται μια αντίφαση, από τη μια ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα της επιλογής μέσα από το νόμο της ελεύθερης βούλησης και από την άλλη ο ίδιος έχει δεσμευτεί με την ενέργεια των πράξεων του. Με χρέη και οφειλές του παρελθόντος που αν δεν έχει επίγνωση των μαθημάτων του,  αναπαράγει  δύσκολες καταστάσεις και χάνει την παρούσα ζωή του. Παρόλα αυτά έχει το δικαίωμα μετασχηματισμού και απαλλαγής, όταν έρχεται η επίγνωση, έρχεται και η ελευθερία.

Κάρμα είναι σανσκριτική λέξη και σημαίνει πράξη.
Η σκέψη και η πράξη που φέρνει το ανάλογο αποτέλεσμα. Το κάρμα είναι άχρονο. Μια πράξη του τώρα, που η αιτία βρίσκεται στο παρελθόν, έχοντας τη δυναμική το αποτέλεσμά της να επηρεάσει το μέλλον. Ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, οι άνθρωποι βιώνουμε αυτό που σκεφτόμαστε και πράττουμε.

Από τη στιγμή που γεννιόμαστε παίρνουμε μαζί μας την ενέργεια της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης η οποία καθορίζει τις επιλογές μας και την πορεία μας.

Επί της ουσίας υπάρχει και δεν υπάρχει πεπρωμένο γιατί όλα είναι μαθητεία και σκοπός ζωής, με διαφορετικά δυναμικά εκπλήρωσης για τον καθένα. Συγχρόνως όλα αλλάζουν. Μας δίνεται δηλαδή η ευκαιρία να βγούμε από αυτές τις ενέργειες καθώς αναλαμβάνουμε την ευθύνη της γνώσης και αλήθειας της ύπαρξής μας. Η εξέλιξη και η επίγνωση του εαυτού μας έχει ως αποτέλεσμα να αποδεσμευόμαστε, έτσι ώστε να δημιουργούμε εμείς το μέλλον μας.

Εάν συνειδητοποιήσουμε αυτές τις ενέργειες, σημαίνει πως αναλαμβάνουμε με αγάπη τις ευθύνες των πράξεων μας. Εάν αποδεχτούμε και συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, τότε παράλληλα απαλλασσόμαστε αυτόματα από τα καρμικά δεινά. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο όμως απαιτείται  η υπέρβαση του εγώ, η βαθιά συγχώρεση και η αγάπη.

Το μέγιστο Κάρμα είναι η μη συγχώρεση του εαυτού και η τιμωρία του.

Όσο κάποιος φοβάται να αναλάβει την ευθύνη των επιλογών και πράξεων του τόσο δυσκολεύει τον εαυτό του να πορευτεί πάνω στον δρόμο της ψυχής του.

Όλες αυτές οι ενέργειες που είναι οι πράξεις του καθενός μας, καταγράφονται ως εντύπωμα στο αρχείο της ψυχής, η οποία τις κουβαλάει μέχρι να ξεχρεώσει. Ώσπου να έρθει η συνειδητή γνώση,  η απελευθέρωση, η ανάληψη ευθυνών και η μετουσίωση. Με έναν τρόπο μπορούμε να πούμε, πως το κάθε χρέος είναι και ένας από τους λόγους που επιλέγει η ψυχή την επόμενή της ενσάρκωση. Δημιουργεί στο πλάνο της, δυνατότητες και γεγονότα που θα την φέρουν κοντά με ανθρώπους, που έχει καρμικούς δεσμούς ώστε να δεχτεί το κατάλληλο μάθημα και να έρθει η απελευθέρωση και η ισορροπία.

Έτσι επιλέγουμε να συναντήσουμε αυτές τις ψυχές ως φίλους, συγγενείς ή συνεργάτες και ανάλογα τη μαθητεία, την αντίληψη και την ετοιμότητά μας μπορούμε να τους απελευθερώσουμε  και να απελευθερωθούμε. Τα μεγαλύτερα καρμικά μαθήματα τα δεχόμαστε μέσα από την οικογένεια και τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, γιατί μαζί τους φέρνουμε τις περισσότερες  δεσμεύσεις.

Αρχικά απαιτείται η παρατήρηση και η αναγνώριση του συστήματος που ανήκουμε. Σύστημα είναι η οικογένεια, η εργασία, η πόλη, η χώρα, ο πλανήτης. Η  αποδοχή του συστήματος είναι η βάση της αποδοχής των επιλογών, των πράξεων και αποτελεσμάτων.
Η μεγαλύτερη δυναμική της καρμικής ενέργειας οφείλεται κυρίως στις σκέψεις και τα συναισθήματα. Ένα συναίσθημα δίνει κίνηση στη σκέψη, η σκέψη στην πράξη και η πράξη φέρνει το αποτέλεσμα ανάλογα με την μορφή που είχε το συναίσθημα και η πρόθεση. Όλα τα συναισθήματα βιώνονται, που σημαίνει ότι επιδρούν σε όλα τα πεδία του ανθρώπου αλλά και στο περιβάλλον του. Με αυτόν τον τρόπο επιδρά και το κάρμα το οποίο συνδέεται απόλυτα με το τραύμα.

Στην καθημερινότητα εκφράζεται με την φράση: “ό,τι έσπειρες θα θερίσεις”. Είναι με λίγα λόγια ένας φαύλος κύκλος γεγονότων που όταν δεν γνωρίζεις τις αιτίες είναι δύσκολο να βγεις. Εάν μπορούσαμε να δώσουμε μια εικόνα θα λέγαμε πως ενεργειακοί λώροι συνδέουν την τωρινή ζωή ενός ανθρώπου με τις προηγούμενες οφειλές και ανολοκλήρωτα μαθήματα του.

Όταν έρχεται η συνειδητοποίηση τότε ο καθένας είναι έτοιμος, δηλώνοντας απλά την πρόθεσή του να κόψει τέτοιους λώρους και να  απελευθερώσει  τις καρμικές ενέργειες ανώδυνα. Έτσι απαλλάσσεται από το κάρμα και πηγαίνει σε μια ευρύτερη συνείδηση, αρκεί να δώσει την άδεια για να το σταματήσει.

Μια εκδοχή ψυχικών τραυμάτων που βασίζεται σε καρμικές συμπεριφορές προς τον ίδιο μας τον εαυτό είναι είτε στο τώρα είτε στο παρελθόν, συνειδητά ή ασυνείδητα  βρισκόμενοι  σε μια δύσκολη κατάσταση, επιλέγουμε να μπλοκάρουμε μόνοι μας τα συναισθήματά μας. Δεσμεύουμε το μέλλον μας με όρκους και κατάρες που θα μας ακολουθούν συνεχώς.

Όταν για παράδειγμα κάποιος βρεθεί σε κατάσταση ψυχικού πόνου προκειμένου να δείχνει δυνατός απαρνιέται κάθε τύπου ευαισθησία, κλάμα, συμπόνια, έκφραση και εκδήλωση συναισθημάτων. Αυτός είναι ένας όρκος. Μέσα από συναισθηματική φόρτιση ανάλογα με το τι βιώνει κάθε φορά, κάνει δηλώσεις που τον δεσμεύουν και στις επόμενες ενσαρκώσεις.

Κάτι ανάλογο είναι εάν για κάποια αρνητική συμπεριφορά δεν κατάφερε να συγχωρήσει τον εαυτό του. Θεωρεί πως δεν του αξίζει η χαρά και η ευτυχία, αυτοτιμωρία. Αυτή είναι μια κατάρα. Έτσι κουβαλάει πάνω του εξαιτίας αυτών των συμπεριφορών κατάρες και ενεργειακά στιλέτα σταλμένα από τον ίδιο ή από άλλους που έχει αδικήσει και  πληγώσει σε αυτή ή σε άλλες ζωές.

Μόνο όταν αποδεχόμαστε τις επιλογές και συγχωρούμε τον εαυτό μας ακυρώνουμε και απελευθερωνόμαστε από όλα αυτά. Κυρίως με την αγάπη προς τον εαυτό μας αλλά και την κατανόηση ότι η ψυχή μας προκειμένου να συλλέξει εμπειρίες, αποφασίζει να περάσει από διαφορετικούς ρόλους μέσα στην κάθε της ενσάρκωση. Ρόλους που δε συμβαδίζουν με την τωρινή μας συνειδητότητα. Αφού δε μπορούμε να αποδεχτούμε πως είναι η ίδια ψυχή που ήταν δολοφόνος, ληστής, αυτόχειρας, που έχει τιμήσει και δουλέψει με σκοτεινές δυνάμεις, που έχει καταχραστεί την εξουσία, και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα έχουμε βιώσει ήδη, δεν είναι απαραίτητο να τα κουβαλάμε τώρα και να βασανίζεται εσωτερικά η ψυχή μας, από πόνους του παρελθόντος.

Επίσης άλλες φορές επιλέγει κάποιος να βιώσει σοβαρές ασθένειες ψυχικούς ή σωματικούς πόνους ώστε να εξιλεωθεί και να αποκολληθεί από μια τέτοια ενέργεια, πηγαίνοντας στο επόμενο επίπεδο ανάπτυξης. Όμως και αυτό ακόμα δεν είναι απαραίτητο πλέον γιατί προσφέροντας αγάπη στον εαυτό του, συγχρόνως του προσφέρει τη μεγαλύτερη δυναμική θεραπεία του σώματος και της ψυχής, αρκεί να έχει την πρόθεση και την γνώση, τότε ενεργοποιείται η αυτοθεραπεία.

Εάν με κάποιους ανθρώπους έχουμε ολοκληρώσει μέρος των μαθημάτων μας και αντιληφθούμε συμπεριφορές μη πραγματικές στο τώρα, τότε είμαστε έτοιμοι να αποκολληθούμε κόβοντας λώρους που μας απομυζούν ενέργεια και δε συμβάλλουν πλέον στην εξέλιξή μας.

Αρχικά χρειάζεται η πρόθεση για απελευθέρωση χωρίς ανασφάλεια και φόβο μοναξιάς, απόρριψης κ.α. Είναι συχνό φαινόμενο να δυσκολεύεται κάποιος να αφήσει κάτι και ας είναι άχρηστο, φοβάται την απώλεια, την έλλειψη κ.α. Γιατί  δε γνωρίζει πως το κενό που θα δημιουργηθεί, θα γεμίσει με την κατάλληλη ενέργεια που χρειάζεται στο τώρα. Κάθε φορά που αφήνει χώρο στο νου, στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στην καθημερινότητά του, είναι ένα δώρο προς τον εαυτό του καθώς έτσι ανοίγει  χώρο και του επιτρέπει να δημιουργήσει. Μέσα από τέτοιου είδους κενά έρχεται η πληρότητα.

Όταν λοιπόν αντιληφθεί πως χρειάζεται να κάνει τέτοιας μορφής αποκοπή με έναν άλλον άνθρωπο είτε το γνωρίζει ο άλλος είτε όχι, ζητώντας την κατάλληλη ενεργειακή υποστήριξη και συνδημιουργία με τον ανώτερο εαυτό, με εμπιστοσύνη τότε με ανώδυνο τρόπο απλά συμβαίνει. Έτσι απελευθερώνονται και οι δυο.

Η τωρινή ενέργεια της γης ευνοεί περισσότερο από ποτέ τις καρμικές αποκοπές. Οι άνθρωποι πλέον μπορούν να δέχονται τα μαθήματά τους ανώδυνα χωρίς ψυχικό πόνο. Έχουν τη δυνατότητα ν’ απελευθερωθούν και να δημιουργήσουν θετικά σενάρια για τον εαυτό τους, τα οποία θα επηρεάσουν με έναν μαγικό τρόπο θετικά και όλο το περιβάλλον γύρω τους.


Η αγνή πρόθεσή μας είναι η αρχή προς την ελευθερία.