Μητέρα Είμαι…

 

Ξαφνικά έρχεσαι και είσαι η ζωή μέσα από την ζωή μου, μέσα από την ύπαρξή μου! Και όλος ο κόσμος μου αλλάζει! Όλα κινούνται σε άλλον ρυθμό, τίποτα δεν θα είναι ίδιο.

Σαν κι από πάντα να ήξερα πως αυτό είναι…

Αλλά, Θεέ μου πόσο Ιερό Έργο είναι η Δημιουργία της Ζωής!

Πόση ομορφιά, αλλά και πόσος φόβος!

Πόσα ερωτήματα, που πριν ήταν βαθιά κρυμμένα κι άγνωστα…

Αξίζω να γίνω μητέρα; Θα είμαι καλή; Μπορώ; Πώς να αναλάβω τέτοια ευθύνη; Κι αν αποτύχω; Κι αν χάσω την ζωή μου; Τον εαυτό μου; Την ελευθερία μου; Τον έρωτα; Το σώμα μου; Και χίλια δυο άλλα… κι όμως, όλα δια μαγείας εξαφανίζονται μόνο με ένα βλέμμα, με ένα άγγιγμα όλα αλλάζουν, κι ανάσα! Ουφ…


Όλα είναι εντάξει, η φύση είναι μητέρα, η γη είναι μητέρα, εγώ είμαι μητέρα κι έτσι απλά, γιατί όλα εμπεριέχουν την Σοφία της ζωής. Με τιμάει η επιλογή σου, ευχαριστώ τον εαυτό μου και πορεύομαι μαζί με την αγάπη μου για εσένα. Σου μαθαίνω να ζεις κι εσύ μου μαθαίνεις την αξία της ύπαρξης, την αξία της μήτρας που θρέφει, γεννάει, μεγαλώνει και ολοκληρώνει τη γέννηση της. Που αναπνέει και εμφυσά πνοή, που ο χτύπος της καρδιάς γίνεται ύμνος της ζωής, γίνεται ρυθμός και αρμονία που γαληνεύει την ψυχή και της ανοίγει δρόμο να εκδηλώσει τον σκοπό της.

Και ναι, μαζί με τους φόβους, τις αγωνίες, τις ενοχές, πορεύομαι και κάθε φορά κάνω ότι χρειάζεται, ότι καλύτερο μπορώ και γνωρίζω. Κι εκεί που λέω όλα καλά, εκεί είναι που χάνω την ισορροπία, καθώς τα πάντα γύρω μου, μοιάζουν τόσο εύθραυστα, τόσο ευαίσθητα, κι όμως…

Μια αγκαλιά σου, ένα φιλί, ένα άκουσμα “μαμά μου σ’ αγαπώ” κι ο κόσμος όλος λαμπυρίζει γύρω, τόσο απλά!

Γιατί η ζωή γεννάει αγάπη και η αγάπη σέβεται τη μητρότητα! Γιατί η Μήτρα του σύμπαντος μέσα από το απειροελάχιστο σωματίδιο, αγαπάει, ενώνεται και γεννάει κόσμους.

Κι εκεί που η ισορροπία δονείται και πάλλεται μέσα στους νόμους της ζωής…

Ακόμα μια καρδούλα χτυπάει, ακόμα ένα θαύμα, ένα δώρο ζωής, ένα Χρυσό Αγγελικό Φως ανατέλλει από μέσα μου φωτίζοντας ακόμα περισσότερο τον κόσμο μου και την ζωή μου. Άλλη μια τιμή για μένα στον ερχομό μιας νέας ψυχής, που αναπτύσσεται μέσα μου, έτοιμη να εκδηλώσει τον εαυτό της. Τον εαυτό που αντιλαμβάνεται την ιερότητα μέσα σε ένα πετραδάκι της γης, μέσα σε ένα μόριο του νερού της θάλασσας, μέσα σε μια ακτίνα φωτός του ήλιου, μέσα σε ένα θρόισμα του αέρα.

Στο σημείο εκείνο που όλη η πλάση βιώνει το μεγαλείο της δημιουργίας και όλα τα στοιχεία ενώνονται για να υποστηρίξουν τη γέννηση της ζωής. Εκεί που υπάρχει η ουσία,  η ακτίνα της ένωσης, η σπίθα της αγάπης. Μέσα στον πυρήνα του κυττάρου, μέσα στον πυρήνα του φωτός!

Εκεί ο εαυτός αναγνωρίζει τον Θεό μέσα σε κάθε ύπαρξη!

Κι όσο μεγαλώνω μαζί σας, τόσο αντιλαμβάνομαι και βιώνω την ελευθερία, την τιμή και τον σεβασμό της ύπαρξης. Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Πορεύεται ο ένας μέσα από τον άλλον εξελίσσοντας τον εαυτό του. Μαζί μαθαίνουμε, υποστηρίζουμε, αφουγκραζόμαστε τον ρυθμό της ζωής και ρέουμε με ευγνωμοσύνη μαζί του. Έτσι είναι οι ρόλοι, αγάπη βαθιά κι ελεύθερη, με πίστη και εμπιστοσύνη στον αληθινό εαυτό!


Η Αγάπη δεν ανήκει, η Αγάπη ΕΙΝΑΙ!

Κι αγαπώ την ζωή που δέχτηκα, που έδωσα, που έχω!

…γιατί Μητέρα ΕΙΜΑΙ